سالن‌های مدارس از نظر گنجایش از آمفی تئاتر فرهنگ و هنر بزرگ تر بودند برای همین کارگردانان نمایش هایی مانند بلبل سرگشته که دکورهای بلند و بزرگ داشتند در این مدارس اجرا می کردند.
از این میان سالن دبیرستان دخترانه هفده دی از سالن‌های دیگر مدارس بهتر و مجهز تر بود. که ازاتاق گریم، اتاق تعویض لباس و سرویس بهداشتی در پشت صحنه و تجهیزات نور پردازی نسبتا خوبی برخوردار بود.
نمایش بلبل سرگشته و بهترین بابای دنیا و خسیس دهکده به کارگردانی استاد حسین پریش و نیز نمایش های بزرگی چون بنگاه تاترال به نویسندگی و کارگردانی و بازیگری استاد علی نصیریان و با بازی زنده یادها جمشید مشایخی فرزانه تاییدی و گروه پر جمعیت بنگاه تاترال در همین سالن اجرا شدند.
بنگاه تاترال نمایشی بود تخت حوضی و اعزامی از تهران که در مراکز استانها یک شب یا بیشتر اجرا می‌کردند.
ما برای اولین بار بود که اساتیدی مانند نصیریان و مشایخی را از نزدیک می دیدیم. سالن ۵۰۰ نفره هفده دی کاملا پر بود و من ایستاده این نمایش را تماشاکردم.
سالن خوب بعدی سالن دبیرستان ابن سینا بود که هر چند به بزرگی هفده دی نبود اما گنجایش اجرای نمایش های بدون دکور بزرگ را داشت
من شاهد اجرای این نمایش ها در سالن دبیرستان ابن سینا بودم
از پا نیفتاده نوشته روانشاد غلامحسین ساعدی و کارگردانی زنده یاد علی حبیب زاده
نمایش زار نوشته استاد عبدالهادی معتمدی به کارگردانی استاد احمدی نسب و با بازی درخشان روانشاد ابراهیم زارعی که در خاطره بعدی مفصل به آن خواهم پرداخت. و همچنین چندین اجرای گروه موسیقی دبیرستان ابن سینا علی علوی گیتار وجازیست های ماهر دبیرستان بعنی شهید پرویز سبزه غلامی و محسن قاسمی عزیز. با خوانندگی حسین قدسی نژاد یا همان کارلوس معروف به یار چغلو که همه دانش آموزان دبیرستان ابن سینا بودند برنامه های موسیقی خود رادر همین سالن
سالن ابن‌سینا اجرا می کردند
این سالن تنها سالن از میان مدارس بود که صندلی ثابت اما دسته دار تا شو داشت.
از دیگر سالن‌های مدارس که من دیدم و بچه های تئاترکم و بیش در آن نمایش اجرا کردند
سالن دبیرستان ۲۵ شهریور یا همان ناصرخسرو در جنب پارک شهر
سالن دبیرستان دخترانه شریعتی فعلی که بزرگتر از ۱۷ دی بود و صحنه و محلی برای گریم داشت
و پیش از انقلاب دبستان بود.
سالن دبیرستان ششم بهمن که خیلی کوچک بود و برنامه ها و نمایش های کوچک در آن اجرا می شد.
